Poezja nonsensu, absurdu i groteski
Uczniowie siadają w kręgu i od razu dostają od nauczycielki pliki kart, zróżnicowanych kształtem, a nawet kolorem. Są tutaj materiały bardzo zróżnicowane pod względem treści: opowiadanie Sławomira Mrożka ”Chcę być koniem”, wiersz Shela Silversteina „Clarence” w tłumaczeniu Stanisława Barańczaka, bajka Ignacego Krasickiego „Lew i zwierzęta”, cytaty z noblowskiego wystąpienia Olgi Tokarczuk, reprodukcje obrazów czy fotografie wybranych przykładów street artu. Jak się później okaże, będą także fragmenty filmów o sztuce oraz klipów muzycznych. Tak zaczynają się zajęcia rozwijające kompetencje społeczne prowadzone przez panią Marzenę Ryńską w LCNK powiat wejherowski.
Jak na zajęcia z matematyki w szkole podstawowej początek jest dość zaskakujący, ale – jak wyjaśniają mi uczniowie – pani Iza zawsze wymyśli coś niesamowitego. Tym razem na środku wielkiego, wspólnego stołu leżą rozmaite przedmioty, które łączy jedynie kształt, wszystkie są bowiem kołami lub walcami (płyta kompaktowa, rolka taśmy, ołówek, szpulka, szklanka, gruby pisak, plastikowa bransoletka itp.). Każdy dostaje do ręki miarkę, ołówek i tabelkę. Należy wybrać sobie jeden lub kilka przedmiotów i dokonać jak najdokładniejszych pomiarów ich obwodów i średnic. Obserwacja, wybór, pomiar, zapis w tabeli – wszystko to zajmuje trochę czasu, ale wreszcie, po zakończeniu zadania wszyscy przekonujemy się, że pomimo różnych wartości wyniki mają ze sobą coś wspólnego. Tak poznajemy „tajemniczą liczbę Pi”. I panią Izabellę Dąbek prowadzącą zajęcia pozalekcyjne z matematyki w LCNK powiat kwidzyński.
Temat bloku zajęć wydaje się dość typowy: „Doskonalenie komunikacji językowej”, ale pani Mariola Król z LCNK powiat słupski prowadzi zajęcia rozwijające kompetencje społeczne z polotem i wielką spontanicznością. Uczennice szkoły podstawowej są w wieku, w którym bardzo trudno jest przełamać nieśmiałość, nie panuje się nad własnym ciałem i głosem, a sprzeczne emocje skutkują często blokadą przed wystąpieniami publicznymi. Dlatego bardzo ważne jest podejście nauczyciela – jego empatia, serdeczność, wyrozumiałość, umiejętność przełamywanie barier. Pani Mariola ma wszystkie te cechy, a ponadto jest jeszcze niezwykle profesjonalna. Już na pierwszych zajęciach dziewczęta poczuły się bezpiecznie i uzyskały pewność, że trafiły w dobre miejsce.
